கவிதை

-
நீ மகளென 
செவிலி சொன்னபோது
பெரிய அதிர்வெல்லாம் இல்லை ஏனெனில் 
நான் 
உன் பெயரை மட்டுமே 
வைத்து காத்திருந்தேன்

உன் முதல் குரல் 
நிச்சயம் அது அழுகையல்ல 
அதோர் அறிவிப்பு 
அப்பாவெனும் சொல்லுக்கு 
அமைந்த பின்னணி இசை

நீ பார்த்தாய் 
அந்த சின்ன கண்களால் 
பின் 
அயர்ந்தாய் மெதுவாய்..

கருவறைக்குப் பின் 
உலகின் சிறு தொட்டில் 
அப்பனின் கைகள் தானே

ஜா.பிராங்க்ளின் குமார்


டேய் தம்பி ....
அங்க கட்டில்ல புள்ள தூங்குறான் 
தூக்கிட்டு இங்க வாடா
என அண்ணன் சொன்ன போது..

மெல்லமாய் வியர்க்கிறது..
புள்ள தூக்கத்தை 
கலைத்துவிடுவோமோ என்று
நெஞ்சமும்  கொஞ்சம் பதறுகிறது..

தலைக்கு அடியில் 
விரலைவிடுவதா..
இடுப்புக்கு நடுவில் 
பிடிப்பதா ....
அல்லது
முட்டிக்கு கீழேவா என்ற 
பெரும் குழப்பமும்..

நெளிந்தால் என்ன செய்வது..
முழிச்சுகிட்டா  என்ன  பன்னுவது..

இது போன்ற 
பல யோசனைகளுக்குப் பின்
புள்ளையில் உறக்கத்தை
ஆசையாப் பார்த்தப்படி
அப்படியே அவனருகில்  
நானும் நிற்க..

பட்டென அவள் வந்தாள்..
என்ன வேடிக்கை என்றாள்..
தூக்க தெரியாதா என முரைத்தாள்..
அள்ளினாள்...
கொஞ்சினாள்..
முத்தமிட்டாள்.. 
என்னை முரைத்தப்படி 
கையில் கொடுத்துவிட்டு
சரி சரி அங்கே அண்ணாகிட்ட கொண்டுபோய் கொடுவென
நடையைக் கட்டினாள்..

#அம்மாக்கள்_அப்படித்தான்..
#அப்பாதான்_பாவம்

அழும் சப்தம் 
பிரசவ அறையில் கேட்டதும்..
சிரிப்பு சப்தங்கள் கதவுகளுக்கு
வெளியில் முளைக்க..

இரத்தமும் அழுகையோடும்
குழந்தையைக் காண்பித்து..
நல்லா இருக்கான் என்று
மருத்துவச்சி சொல்லும்போது..

வாயில் பற்கள் தெரிய..
புன்னகை உதட்டை கிழிக்க..
இருதயம் உற்சாகத்தில் துள்ளி குதிக்க..

அவள் எப்படி இருக்கா 
என்று கேட்டு..
உறவுகள் சிரிப்பொலி எழுப்ப..

பிள்ளையைத் தூக்க
எல்லோரும் எனக்கு கற்றுத்தர..

தலையை பிடிக்கனும்..
முதுகையும் அணைக்கனும்..
இடுப்பு கால் என்று எல்லாவற்றையும்
அள்ளி கொள்ளனும்..

பார்த்துடா..
மெதுவாடா..
அழப்போகுது..
பிடிக்கத் தெரியுதா உனக்கு..

கொஞ்சம் பயம் படர..
காய்ச்சிய கை கொஞ்சம்
உதறல் எடுக்க..

கனமான பொருட்களை
அசாதாரணமாய் தூக்கும் 
கரங்கள் கூட அன்று ஏனோ
கொஞ்சம் வெட்கப்பட்டு 
சிலிர்த்து நின்றது...

#அப்பா_என்பவன்

சகிக்க முடில..
பொறுக்க முடில..
பதட்டத்தில் நடக்கவும் முடியல..

அலறலை கேட்க முடியல..
அழுவதையே தாங்க முடியல..
என்னாச்சு என்று 
வருபவரிடமும் போவோரிடமும்
உள்ளம் கேட்க தவறல்ல..

கதறல் சப்தம் அடங்கிடுச்சு..
பிஞ்சு சப்தம் கேட்டுடிச்சு..
கதவு கொஞ்சம் திறந்திடுச்சு..
மருத்துவச்சி கையில் 
இரத்த சகிதமாக
மொத்த உருவத்தில் 
ஒரு அழகு..

தொட்டுப்பார்த்து கொஞ்சம்
புன்னகையில் உதடுப் பிளந்து..
ஒரு பெரு மூச்சில் மெல்லமாய்..
குழந்தையோட அம்மா 
எப்படி இருக்குறாங்க...


Comments

Post a Comment

Popular posts from this blog

மது மகிழன் - 2

-
                              ஐந்து வருடங்களுக்கு முன்... எட்டையபுரத்தில் இருந்து விளாத்திக்குளம் நோக்கி பயணித்த பேருந்தில் இருந்தான் மகிழன். இருள் முழுமையாக விலகாத காலை நேரம்.  சற்றுமுன் பெய்த மழை சாரலின் ஈரமும், கரிசல் மண்வாசமும் காற்றில் கலந்து வர அந்த சுகந்தத்தை ஆழ மூச்செடுத்து ரசித்தது அவன் மனம். "புளியஞ்சோலை' பெயர்ப் பலகையை பார்த்ததும் மகிழன் மனதில் ஒரு மென்மையான இதம் பரவியது, தாய் பிறந்த ஊர், எட்டையபுரத்தில் இருந்து ஆறு கிலோமீட்டர் தூரத்தில் இருந்தது அந்த கிராமம். முதன்மை சாலையில் இறங்கி உள்ளே இரண்டு கிலோ மீட்டர் தூரம் நடந்து செல்ல வேண்டும். "ஏப்பா ஓட வந்துருச்சு இறங்கறவங்க வெரசா இறங்குங்க! என்ற நடத்துனரின் குரலுக்கு முன்பே, படிக்கு அருகில் இருந்தான் மகிழன். பேருந்து நிறுத்தத்தில் சேது நின்றிருந்தான், மகிழன் இறங்கி வருவதை பார்த்தவன். "மகிழ! என பாசத்தோடு ஓடிவந்து அணைத்துக் கொண்டான், அம்மா எங்கடா? "அம்மா நாளைக்கு மதினி கூட வருவாங்க' என்னண்ணா இந்த நேரத்தில இங்க இருக்க? யாரு வாரங்க? என்று கேட்க.. "தாமரை அ...
Read more

mm1

-
07-08-2008 என்னும் நாட்காட்டியின் தாளைக் கிழித்துக் கொண்டிருந்தார் தேநீர் கடை உரிமையாளர்.   நடை பயிற்சியை முடித்துக்கிக்கொண்டு நான்கு பெண்கள் படியேறினார்கள். மதுநிலா நமது கதையின் நாயகி. அவளின் தோழிகள் கார்த்திகா, நிகிலா, ஜானகி நடைபயிற்சி முடித்து விட்டு தேநீர் கோப்பையுடன்  ஹாலில் அமர்ந்திருந்தார்கள் தோழிகள் நால்வரும். நிகிலா ஏதோ ஒன்றைப் பேச அதற்கு பதிலாக ஜானகி வேறு ஒன்று பேச அந்த வீடே அவர்களது பேச்சில் கதிகலங்கிப் போனது. வழக்கமாக இவ்வாறு ஏதாவது நடக்கும் போது மதுவும் அவர்களுடன் இணைந்து கொண்டு மேலும் வம்பிழுப்பாள். ஆனால் இன்று அவளிருந்த மனநிலையில் அவை எவற்றிலும் தன் கவனத்தைச் செலுத்தாமல் இருக்க அவளை விசித்திரமாக பார்த்த நிகிலா “என்ன ஆச்சு டி? ஏன் டல்லா இருக்க? உடம்புக்கு எதுவும் முடியலடா?” அக்கறையுடன் அவளது நெற்றியில் கை வைத்து பார்த்துக் கேட்கவும் சிறு புன்னகையுடன் அவளைப் பார்த்து மறுப்பாக தலையசைத்தவள் “ஒண்ணும் இல்லை டி! நான் ரூமுக்கு போறேன்" என்று விட்டு அங்கிருந்து எழுந்து சென்று விட அவளோ கார்த்திகாவிடம்  ஜாடையாக என்னவென்று வினவினாள். மது திருச்சி வந்து ஒன்றரை வருடங...
Read more

மது மகிழன் - 3

-
கல்லணை. மதுவும், கார்த்திகாவும் வந்து அரை மணி நேரம் கடந்தும் மகிழன் வரவில்லை. மணிக்கட்டைத் திருப்பி பார்த்தாள் மது. இன்னும் பதினொன்றாவதற்கு ஐந்து நிமிடம்  இருந்தது.  "உங்க அண்ணன் பெரிய கலெக்டர் சொன்ன டைமுக்கு தான் வருவாரு போல' என்றாள் மது. "எங்க அண்ணன் உனக்கு யாரு' என்னறாள் கார்த்திகா மது கண்களில் தன்னவனை பார்க்க போகும் மகிழ்ச்சி பிராவகமாய் ஊற்று எடுத்து இருந்தது. அவள் மனது ஒரு நிலையில் இல்லை. கார்த்திகா பேசுவது கூட அவள் காதில் விழவில்லை. அவள் இதழ்களில் எப்போதும் ஒட்டி இருக்கும் புன்னகை இன்று  ஏனோ பெரியதாக விரிந்து இருந்தது. இருக்காதா பின்னே? எத்தனை வருடத் தவம், கனவு, ஆசை.. உள்ளுக்குள் பொங்கிய  மகிழ்ச்சியில் அவள் அருகில் இருந்த கார்த்திகாவை கிள்ளுவதும், அடிப்பதுமாய் படுத்தி எடுத்தாள், அவள் துன்பத்தை எல்லாம் தங்கி நின்ற தோழி அவள் மகிழ்ச்சி தரும் தொல்லைகளையும் தாங்கினாள். கனவுலகில் மது திளைத்திருக்க..... "ம்ஹூம்" என்கிற சத்தத்தில் கவனம் கலைய மது நிமிர்ந்து பார்த்தாள். அகன்று விரிந்த தோளோடு, கண்களில் குறும்போடு அவளையே பார்த்திருந்தான் மகிழன். திடீரென மாமனை பார்...
Read more